3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1792
Okunma
yeniden düzenleme
/zindan, içimde(sin), kayboldu(m)/
özgül ağırlığımda aşk, asıldım parmaklarına
ben sevdim
“sevmeni özledim”
asıldım boşluğuna
turnalar gül kurusu döker kanatlarından
ve ıssızlığında kuruyan menekşeleri
biliyorum;
savururken zıpkın sözlerin budaklarımdaki düşü
hazırlığındaydın ayrılığın
ve ben, vuslatı diziyordum aynada
şimdi;
korku kaftanı örtmüş yüzünü
ben gitsem
anam ağlar
sen git…
ve büyü kollarımda
kayan ben değilsem gökyüzünden
bu neyin taziyesi gözlerinden süzülen
kin büyütüp gitmelerin izinde
dağ misali merhametimi yaktım yollarında
/şafak çözülürken
ve ben yokken
gitmiş olmasaydın, sevişecektik/
sıyrıldı bir düş...
Sude Nur Haylazca
5.0
100% (1)
Cevap Yaz