1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1388
Okunma
Kayıp zamanlar
/zindan içimde, kayboldu(m)/
özgül ağırlığımda aşk, asıldım parmaklarına
ben sevdim
beni astın boşluğuna
gül kuruttun
uçan kuşun kanaran kanatlarında
zıpkın sözlerin soldurdu budaklarımdaki düşü
/ “babamı özledim”
ve ıssızlığımda kurumuş otları/
hazırlığındaydın ayrılığın
ve ben, vuslatı diziyordum aynada
annen diyorum
annen, bilseydi…
bak!
sıyrıldı bir düş yine
kayan ben değilsem gökyüzünden
bu neyin taziyesi gözlerinden süzülen
korku kaftanı örtmüş yüzünü
şimdi ben gitsem
anam ağlar
sen git…
ve büyü kollarımda
çıldırsın yine bir düş
kin büyütüp gitmelerin izinde
dağ misali merhametimi yıkayım yollarına
/şafak çözülürken
ve ben yokken
gitmiş olmasaydın, sevişecektik/
Sude Nur Haylazca
5.0
100% (2)
Cevap Yaz