Anlamıyorum biliyor musun?
Anlam yükleyemiyorum bencil gayene.

Düşlerimden çık istiyorum artık
Yerin olmasın hiçbirinde.
Seni görmemek için kaçıyor uykularım
Yeter… Mahkûm etme beni uykusuz gecelere.
Gözlerimi her yumduğumda
Sen çıkmak zorunda değilsin karşıma
Düşlerimi alma artık hapsine
Yeter… Uzak dur hayallerimden.
Kırma artık umutlarımı
Yeşile alışmış doğamı
Çevirme kurak bejine.
Rahat bırak renklerimi
Rahat bırak artık tatsız nefesimi.

Bak bu şiire, iyi bak!
Hangi umut belirtisinden eser var söyle.
Neden bana umut yüklü şiirler yazdırmazsın ki?
Niye acı çektirirsin şu kaleme?
Yeter… Yetmedi mi yıktığın yüreğimi?
Bak paramparça olmuş
Hadi son olarak çöpe de at gitsin
Kime faydası var ki!
Sana mı? Yoksa… Neyse.
Kırıntılarını topladım hep bölüştürülmüş yüreğimin
Ne zaman sana eğilsem,
Büyük bir parça kaptırdım kendimden
Anlamını yitirmiş karanlığın yüzünden.

Anlamadım ki ben hiç seni
Örtbas edemedim kendine olan saçma beğenini.

Keşke son olsa kalemimin seni yazışı
Yüreğimin anlamsızca seni haykırışı

Anlamıyorum biliyor musun?
Bana bunu neden yaptığını hiç anlamıyorum.

20 Ağu. 10–10.29