Bir yar sevmek, sarmak istiyorum.
Şu yalnızlığımı, yüreğinden vurmak istiyorum.
Bulanık düşlerden sıyrılıp, sevilmeyi istiyorum.
Sevmek istiyorum! Yoksa çok şey mi istiyorum.

Hazanda güller ektim, zemheri kışlarda goncalar yetiştirdim.
Bir garip oldum, bir serseri; En sonunda kendimi şair eyledim.
Bunca yıl yazıp çizdim de, bilmem ki kimlere arzuhal ettim.
Sevmek istiyorum! Yoksa çok şey mi istiyorum.

Zindanlarda kaldı şu hayatım, niye gelmez düşümdeki yar.
Bir ömür, sevgiliden sevgiliye selam oldum: Koştum diyar diyar.
Şu çocuk liyakatine ulaşamadı, feryatlarım çağlayan gibi akar.
Sevmek istiyorum! Yoksa çok şey mi istiyorum.

Koskoca bir ömür niye yalnız kaldım: Yoksa sevmek çok mu zor?
İnsanlar mı bana çok uzak, yoksa ben mi uzağım insanlara? Bunu yıllara sor.
O kızın ahvali, şu garip halime sevinç oldu; Hasretiyse kor.
Sevmek istiyorum! Yoksa çok şey mi istiyorum.

Bu gün, ben o yârin gözlerinde deryaları ser eyledim.
Bir kızın elinden tutup, ölmeden cennete varmayı hayal ettim.
Öyle ki! Şu bendeki gariplik ile kötü elinde şeytanları dize getirdim.
Sevmek istiyorum! Yoksa çok şey mi istiyorum.

Mahmut Enes’ im yaş yirmi beş derken; Gönlün ihtiyarladı.
Yıllar yılı hasretle bekledin, gönül kapını çalmadı bir yar sedası.
Acıya gark olduğum şu asırda: Bilmem ki hasbihal eder mi elkızı.
Kim bilir! Beklide abiyi unutup amca diyecek ömrümün baharı.
İşte bu hal ile isimsiz kalır gayriihtiyarî’ nin mezar taşı.
Bende kavuşurum cananıma bir gün, dualarla giderken hak- a.

16.06.2010

Mahmut Enes YÜCEL