Yoruldum, yorgunum, durgunum artık
Ne gerçeklere boyun bükecek kadar cesur
Ne gül bahçelerini görecek kadar duyarlıyım
Kalp atışlarım, duymayan kulaklarıma şok...

Seraba kapılmış gözlerime
Tabiplerde deva,
İşlediğim günahlara,
Kitaplarda sıfat bulamadılar

Darağaçları,
Cevap vermediler.
Mahkeme kâğıtlarında ismim çıkmadı.
Kimliğimi çalan soytarılar,
Fidye istemediler henüz.
Gökyüzüne kilitlenmiş ellerim,
Başımı hangi sert kayaya vuracağıma,
Emir alamadılar.

Dizlerim yediği kırbaçlarla dağınık.
Yüreğime serpilen acı sular,
Bende ümit,
Bende çare bulamadılar...
Ağıtım âhıma destan,
Dileklerime...

Beynimin ortasına büzülen hayatım,
Dev kıvılcımlara gebe kalıp;
Yanar dağlarıma çözüm gelene dek gaipten,
Yanmış ayaklarımı ıslattığım arkıma,
Kurumuş dallarımı dikmek için;
Köhne, kimsesiz, tarumar bahçelere,
Kırgın bileklerime takılan kelepçeler;
Benimle konuşup,
Bir şeyler fısıldayana kadar;
Dönüp bakmayacağım,
Şakrak şafaklara...

Abdurrahim KÜÇÜK