Gittin gideli dakikaları yakalayamaz oldum,
zaman değirmenin suyu gibi..
mani olmanın yolu yok..
saat ilerliyor işte,
yelkovan sanki kalbimin duvarlarına sürte sürte..
yırtarak, acıtarak..
işte bir şekilde ilerliyo zaman..

Sen gittin gideli korkak herifin teki oldum çıktım..
herşeyden öyle korkuyorum ki..
hiçbirşey yapamayacak kadar..

Sensizlik kelimesi buluştuğundan gâri fikirlerimle..
attım kendimi lisenin karşısındaki uçsuz köprüden denize..
su öyle soğuk ki..
bide anadan doğma girdi bedenim..
bir tek yüreğime aldım senin sevgini..
hem anadan doğma.. hem dünyanın en ağır yükü..
seni sevmenin bu çelişkili yönü..

Denizdeyim işte nefesimin yettiği yere kadar..
dibe batırıyor bu elimde taşıdığım yük beni..
her geçen saniye gittikçe..
çaresizce..
gidiyorum dibe dibe dibe..
ilerledikçe görünmez oluyor artık suyun rengi..
karanlığı yavaştan sahipleniyorum
en çokta bundan korkuyorum ya..
karanlığı benimsiyorum..
sen gittin gideli..

Karanlık iyi geliyor çünkü bana..
en azından ızdırap..
oda olmayınca...
kendimi öyle bir yerde buluyorum ki..
hiç bir canlı yok..
ses yok, görüntü yok..
sadece bi ışık var günden güne loşa kaçan..
ondan; artık mazoşist oldum
acıyı seviniyorum..
avunuyorum onunla;
sen gittin gideli..

Ah be gönlümün baharı..
sen gittin gideli..
ben bu derde düştüm düşeli,
hayır etmem ne sana ne bana nede kimseye..

Ben bittim biteli;
bir daha toplanmaz parçalarım böyleyken..
sensizken;

Dayancak derman bırakmadı bu çetin rüzgarlar
kalbimin palmiye ağaçlarına..

Habersiz koyma beni buralarda..
özledim kokunu,
son soluğuma değin bırak çekeyim içime içime..

Gel artık dayanamıyorum!..

Hüseyin Özkaymak
09.07.2010-04.29