Yalnızlık
Bir uçurum edasında bedenim
Ağır kayıp vermiş yıllara Her adımım sona yaklaştırmakta Son ipide kopunca bağladığım hayata En iyisi bırakmak uçurtmamı fırtınalara Ne kadar çaresiz ve donuk bakışlarım Bir çöl dervişi kadar yalnızım Kumların akışından sayıyorum zamanı Çığlıklarım kayboluyor sessizliklerimde Sabahları uykusuz karşılamak kadar acısındayım karanlığın Doğan güneş ısıtmaz yalnızlığımı Kar yağıyor acılarıma, törpülenmiş duygularımda Sürekli kahroluşlara artık isyanım Ağır oldu bedeli yaşanmışların Yada yaşanmak isteyipte yaşanmamılıkların Yusufi bir kuyunun en dibindeyim Kervan geçmez yolumdan Yalnızlığın bir başka tanımlaması yok herhalde |
Yalnizligin tek tanimi bizi aslinda,
Görülmeyen feryatlarimizi duyan yok ki
Ne anlatildikca anlasiliyor, ne de paylastikca uzaklasiyoruz yalnizliktan
O yalnizlik sevgilinin olmadi anlar,varliginda bile yalnizlik yasatiyorsa
Neden cözümü baska kapilarda ariyoruz ki..
Yine caresizliklerin, tek cözümü care arayan yürektedir
Kutluyorum güzeldi