Pismanlik
Keskelerim ne kadar cogaldi
Pismanliga susamis cölcicegi yüregim Kurumus dallarim kanatiyor bedenimi Pismanligim umuda hasret, bir damla yagmur gibi Yorgun düstü artik tüm tevbelerim Ellerim semaya kalkamayacak kadar mecalsiz Gözyaslari akitmak icinde yüzüm kalmadi Son nefesin bugusunu hissediyorum girtlagimda Korkuyla beklerken ecelimi, kendime yabancilasiyorum Ve ne deli cesaretki, dahada fazla korku ekliyorum Kirleniyor ruhum Ruhumu kirletiyorum Ve susuyorum kendi icimde Pismanligimi haykiriyorum sessizligimde Hayata nedenini soramadigim küskünlüklerle bakiyorum Bir adim ötesinde bekleyen ölüme bile aldirmaksizin Keskelere yine yol veriyorum Geride söylenemeyen sözler kaliyor Sessizliginde pismanlik iceren Yerinede üc nokta ... Son adimi atiyorum... |