Ey hülyalarımın asude perisi!
Bir seda yükseliyor dudaklarımdan
Son defa senin adında.
Satırlar seni işliyor
Geç gelen bir sonla
Gözlerimin ışıksız karanlığına.
Suskunluğumu bırakıyorum geriye
Birde
Çırılçıplak bir gülümseme
Dudaklarımda.

Güneşin sarılığında idi oysa hayallerim,
Hep aydınlık, hep bir bahar özleminde.
Yağmura olan hasretim yoğururdu umutlarımı
Sen diye topmurcuklanırdı
Yüreğime değen her damla.

Sense hep fırtınalara, hep bir kış ortasına savuruverirdin beni.
Ben yinede kardelen olma ihtimali ile umutlanırdım.
Taki olmayışınla yeniden don vurana dek.

Gelmeyişin olmadı beni vuran
Gelmeni beklemedim hiç
Gelme ihtimalin yetti bana.
Bir rıhtım kenarında bekleyişlerim olmadı
Sensindir diye el sallamadım gemilere
Ve ben seni dalgalara sormadım
Nede martılara
Sadece yüreğimde kopardığın fırtınalarla boğuştum

Paramparça kaldım geriye
Kırık çömlek gibi darmadağın bir yürekle
Umutlarımın son damlaları düşerken toprağa
Çıkmaz sokağa dönmüş hayatım
Geriye bomboş ellerimi uzatıyorum
Boşluğa

Sessizlik çağırıyor beni ey sevgili
Veda vakti geldi
Sana, yüreğime
Son adımlalrım
Son nefesimin buğusunda
Adın yazılıyor gözlerimde