Uzun ve ince bir hayat çizgisine
Ne kadar şey sığdırılabilirmiş meğer
Ne kadar çok acı
Ne kadar cok pişmanlık
Boş geçen ömre geri bakıldığında
Ne kadar çok şey kaybetmişiz meğer

Tüm bunların farkına vardığımızda
Hayatın son demine çukur kazmışızdır
Geç kalmışlığın farkındalığında çökerken omuzlarımız
Ne çok şey kaçırdığımızın pişmanlıklarına ağlarız
Elimizden uçan değerlerle, hayallerle
Yapayalnız kalınca kendimizle
Hiç olmayan dostlara yanarız

Ne kadar kısa imiş ömür

Bir hatıra deminde akar gözyaşlarımız
Düşünürüz geçmiste kalanları
Yaşanmışları
Yaşanmamışları,
Ama hep yaşamak istediklerimizi
Unutulmaya yüztutmuş çocukluğumuzun
Şenşakrak kahkahalarını
Acılarını
Hasretlerini
Hayallerini
Kocaman adam olacağım böbürlenmelerini
Kocaman adam olduğunda
Keşke diye baktığımız paklığımızı
Kaybedilmiş saflığımızı
Hep düşünür
Hep ararız

Kuşlar kadar özgürdük
Kuşlar kadar heyecanlı
Biz daha büyümemiştik ozamanlar
Kocaman adam hayallerimiz hala vardı
Köy yollarında ceylan edasında koşarken
Rüzgarlar uçuşurdu saçlarımızda
Bağırtılarımıza çiçeklerde karışırdı
Mutluluk gözlerimizde okunurdu
Ne kadar geride kaldı şimdi o tertemiz rüyalar

Ucuz köy bakkalının kapısını aşındırmaya paramız yoktu
Önünden ne büyük hayallerle geçerdik
Bir çikolata alabildiğimiz zaman
Tadını son parçasına kadar çıkarırdık
Büyğklerimiz verince bir iki kuruş
Soluğu alırdık hemen önünde
Ne kadar büyüktü
Ne kadar gururla alırdık
Ama ne cok mutluyduk

Hele birde çerçici uşrayınca arada
Çerçici diye koşardık evlerin arasında
Sanki bütün dünya bizim olmuşçasına
Çevirirdik etrafını, birşey alamasakta
Paylaşmayıda orada öğrenirdik
Alınca arkadaşlarımız bir oyuncak
Usluca beklerdik sıramizin gelmesini
Bazan hiç gelmeyen buruklukta
Bizim bir yanımız eksikti
Babamızı en çok ozaman özlerdik
Ama mutluyduk
Çünki biz tıpkı oyuncaklarımız gibi
MUTLULUĞUDA bedavaya getirirdik

En büyük mutluluğumuz
Keşkeler yoktu, bir yanı eksik olan hayatımızda
Hep bir hayal vardı
Hep bir buruk kalan yanımız olsada
Kırgın değildik hayata
Mutluluğumuzu bedavaya getirirdik
Ve kuşlar kadar özgürdük.

Daha sevdalanmamıştık
Islanmamıştık yağmurlarda bir başkası uğruna
Biz yağmurda sadece oyunlar oynardık
Hiç çiçekleri başkası için toplamamıştık
Taki birisi altüst edene kadar hayatımızı
Göklerimiz masmavi
Güneşimiz hep erken doğardı
Sevdanın kara bulutları kapatıncaya kadar

Ne acelemiz vardıkı?
Büyümeye
Sevdalanmaya

Şimdilerde ne kadar yalnızız
Vuslatsız sevdalarımızla
Geriye bir hiçle kalınca
Getiremiyoruz mutluluğu bedavaya
Sönük hatıralarımızla