Dörtnala Sürgit

kısalır sokaklar
alamaz hırsını
ikindi haykırışları kırlangıçların
bir ağustos eskisi ayrılığısın artık
yaz biter sızısı dinmez çınar ağacının
dalları maviden griye
kedi ve martı
midye ve kayık
sen ve ben değil ama
sızısı dinmemiş
kollarımla sardığım ne varsa
manzarası bir tutam istanbul
ve senin her şeyin olan aptallığın
dört nala sürgit
sıkıcı yazlar istemiyorum artık

koşmadığın yolu ben sandın ya
uzun uzadıya siyahlaştı sensiz açlığım
açlığım şaş bir saat ibresi gibi
tersine koşar durur
takvim düşkünü siluetinin
ben sevdikçe gençleşir
gençleştikçe severim
sen zaman mağduru saat soylusu
yorgun tekrarı ihanet müsveddelerinin

kenti benimle dolaştığını sanırsan
kaldırımların ahı kaçınılmaz ayaklarına
ilk akşam hüzünlerini satarak salak salak
bencilleşmene
bakışsız bedenlerine evlerin
ve güneşim çok daha uzak
kendindeki benden sakladığına
ağzımdaki kış buğusunu bilemezsin sen
perdelerin pencerelerine soluk
dışarıya nazlısın sözüm ona
içtenliğine yırtık şarkılarımın

kendine bakarsın yakalayabildiğin
her soytarılık sıfatlı fırsatta
yağmurdan çaktığın gökyüzü çapağı
yerinden edilmiş mutlar yığını caddelerde
böceklere imrenerek yürüdüğün
kirli başkalaşmalarınla
baş başa bırakıyorum seni...


kör bir çiçekçiyim ben
kime çiçek versem sen değilsin...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.