Bu yara kabuk tutmayacak
Böylesine tuz basılırsa üzerine
Yamacında eğilip yüzümü seyrettiğim nehir gibi bak bana
Yüzüme vurduğum suyu da küstür
Azdır yaramı biraz daha

Bir gülüşüne tutuldum , bedenimi cüzzamlıymışım gibi yaktılar
Bir sesine tutuldum , aylak zamanların çekmecesi ettiler beni

Kırık camların acısı etime sataşan
Hırpalanmış umutların hazan sancısı
Yüzümde sadece bir bozkır ışığı
Hiç tutunup kalamadım ben bahara
Beni ışıksız bırak biraz daha

Bir incecik selamına tutuldum , cenaze evi ettiler
Bir öptüm seni , düşlerimi amansız karanlıklara kilitlediler

Soysuz söylentilerin ucube yüzleri
Bana sadece bulutlu günleri bırakan
Dost yanım düşmansı dişlerde öğütülmek içinmiş meğer
Kiralık bir yerçekimsizlikmiş adım
Beni uçamayan bir adam haline getir yine

Bir gözlerine tutuldum, kuytularda ellerine kırbaçlar aldılar
Bir dudaklarına tutuldum, lal ettiler dilimi


Ölümüne sevdalıların hastalıklı iklimiymiş bahar
Hiçbir zamanda kuruyup devrilmiş bir ağacı yeşertmezmiş

SU

















SARP ÖZDEMİR