Apansız bir savruluş başladı üşümeler de
Ne yorgan misali yıldız kapandı
Ne de güneş ısıttı yaktığınca

Ne çok yol katettik sevgi için
Ne kahpe kurşunlarıyla vurulduk sırtımızdan
Ne acıydı gecelerin karasında akan hüzün
Ne adımız yazıldı ağacın en yüksek dalına
Ne de bir başkalık vardı söylemlerimizde

Tökezledi beynim ha düştü ha düşecek girdaba

Züleyhaydı...Gecelere adını veren
Gözleri çöl akşamı
Gözleri sahrada bir umman
Çileydi ...

Sevdalılıktı...Gölgesiyle çöllere düşüren
Yaktı narıyla kavurdu ömrümüzü
Bir toprağa baş koymaktı aşk aslında
Ve sürmekti ayak izlerine yüzümüzü
Ne çare vaktinden önce esti kara rüzgar
Aldı da savurdu düzlüğe çıkamayan gönlümü
Bir çaresizlik şarkısı gibi notasız kaldım

II.

Böylesi acıları çektirdiğin için sana isyanım
Sanki boğazımda bir sürü pençe keşmekeş sokuluşlarıyla
İçimi sıkıp senin yokluğunu bana bir kez daha hatırlatıyor
Sanki unutmuşum gibi

Be hey dünya kapa sıkıca kapıyı
Belki ben gittikten sonra o gelir
Hiç bir belirsiz gölge girmesin içeri.


Yorumu için:Mustafa Doğan 2 ,Beyefendi,ye saygı ve selamlarımı arz ederim.