Kirpiklerim Buz Tuttu

Hayal meyal yaşanan hatıralardan kalan,
Ruhumun yarasında saklı durur geçmişim.
Ayrılık rüzgârında çok uzaklara dalan,
Yorgun bakışlarımla bu diyardan göçmüşüm.

Hüznün sokaklarında dolaşan avareyim,
Katran rengi gecede aşkınla divaneyim,
Boşa arama beni yıkılmış viraneyim,
Baldıran şerbetini ellerinden içmişim.

Mağrur bir akşamüstü uzak yollara daldım,
Alnımdaki yazıyla boynumu büküp kaldım,
Sabrın kadehi doldu aşkı dağlara saldım,
Ömrümün hasadında güllerimi biçmişim.

Gözümün kapağında kirpiğim buz tutunca,
Yakamozlar içinde girdap bizi yutunca,
Atiyi görmez kâhin yalanla uyutunca,
Gri gözyaşlarımla yâr kendimden geçmişim.

Ateş-i sevdan ile yandım aşkın narında,
Damarımda kanayan hüznün sonsuz harında,
Umudum kalmamışken o güzelim yarında,
Şu kısacık hayatta kocaman bir hiçmişim.

Düşlerimi yakınca ruhumun kıvılcımı,
Sevdanın yamacında kırdılar kılıcımı,
Hüzünlü melodiyi üfleyen kavalcı mı?
Yolculuğun başında firkat yolu seçmişim.