İşgal Edilmiş Ruhumun Vatanısın

Onca cefa çektirdin söyle nedir niyetin?
Hatıralar kanarken öksüz kaldı dudağım.
Şu vefasız dünyada cana mı eziyetin?
Yolunu bekliyorum açık kaldı kucağım.

Gelecek günler için kalmadı hiç emelim,
Uzaklardan el ettim boşa sallandı elim.
Kader yazısı derler oysa sensin ecelim,
Fırtınalar koynunda tütmez oldu ocağım.

Günlerime ekledim sensiz geçen her günü,
Seneler geçse bile unutmadım yüzünü.
Bir eylül akşamında yükledin ya hüzünü,
Varsın da biraz daha kanasın şu ayağım!

Yârim diye koklarken firkat esen rüzgârı.
Gönle yoldaş eyledim kadeh kadeh efkârı.
Ben ne edeyim şimdi sevda kokan baharı,
Artık sarsan ne olur kanıyor bak budağım.

Gecelerin koynunda ağlayıp utanasın,
Göçmen kuşlara söyle beni onlar tanısın.
Sen ki işgal edilmiş ruhumun vatanısın,
Sıcacık yanağına hasret kaldı yanağım.


coşkun mu’tlu

02.02.2016

*Firkat: Ayrılık