Odun kesip geçinen yaşlı bir adam varmış,
Ormanda yılan görmüş onun çevresin sarmış.

Yılanı vurmak için eline balta almış,
Yaratanın aşkını düşünüp öyle dalmış.

Öldürmekten vazgeçmiş kendi kendine gülmüş,
Yılanda duygulanmış aniden dile gelmiş.

- Ey İnsanoğlu sen ki canıma kıyamadın,
- Baltayı yerden alıp başıma koyamadın.

- Şimdi sıra bendedir iyilik edeceğim,
- Biraz bekle can dostum kuyuya gideceğim

Yılan kuyuya dalmış gözden yitip kaybolmuş,
Ağzında altın gelmiş adam hazine bulmuş

Bir ömür boyu sana her gün bir altın demiş,
Oduncu gidip bütün borçlarını ödemiş.

Ailesi de dâhil kimseye anlatmamış,
Helal olan lokmaya asla haram katmamış.

Oduncu yıllar boyu her gün kuyuya varmış
Yılanda ona her gün kuyudan altın vermiş.

Oduncu hastalanmış kuyuya gidememiş,
Pul olmayınca borcu birikmiş ödememiş.

Eline tutuşturmuş birkaç tane de yemiş.
Yılanı anlatarak oğlum ora git demiş,

Oğlanı gören yılan önce biraz saklanmış,
Kuyudan altın verip oduncuyu da anmış.

Altını almak için oğlan hırsa kapılmış,
Öldürmeye koştuğu yılanca da çarpılmış.

Yılana vurmak için bir hamle yapmış oğlan,
Yılanın kuyruğunu keserek kapmış oğlan.

Çaresizce saldırmış kuyruğu kopan yılan,
Oğlanı zehirleyip öldürmüş o an yılan.

Adam endişelenmiş evladı gelmeyince,
Sürünüp ora gitmiş olayı bilmeyince.

Oğlunu cansız yatar bulmuş kuyu başında,
Kuyruğu kopuk yılan durur yanıbaşında.

Evladı yerde cansız yılan ise yaralı,
Gözündeki yaşlarla almış yerden haralı.

Ey mâr hata oğlumda diye özür dilemiş,
Tekrar dost olsak diye yarasına ellemiş.

Adam yılana bakıp demiş bu nasıl bir iş,
Yılan acıyla yanıp şu sözlerini demiş,

- Dost kalamayız sende evlat acısı varken,
- Dost olamayız bende kuyruk acısı varken.

Bir kıssadan hisse bu anlayan anlar dostlar,
Anlamayanlar ise oturup dinler dostlar

Garip ömrümde ne çok insani yılan gördüm,
Yılan olan insanda tarifsiz yalan gördüm.

Coşkun Mutlu