Benden daha yorgun gözüküyor,
Çaresizliğinde yaşayan acılar,
Daha bir hüzünlü,
Ve de yalnız.

Nicedir ağlayamıyorum,
Dökülmüyor göz yaşları özgürce.
Kapalı kapılar,
Ve de gerisindeki bilinmezlikler.

Şimdi herhangi biri,
Belki de çalacak kapıyı ürkekçe,
Görünüşte ise hayallere gizli,
Yitirilmiş umutlarıyla.

Belki de o ben olacağım,
Gizlendiğim gecenin gizeminden süzülüp,
Yalanlarcasına,
Sessizce çalacağım o kapıyı.

Değişir mi?
O zaman güneşin ıslak göz yaşları,
Kanatlanır mı,
Ruhumda taşıdığım aynalar.

Yaklaşıyor,
Yakınlaşıyor,
Benden uzaklaşan bir hayat,
Günlerini saklıyor sanki yılların.

Mevsimlerin son melodisi eşliğinde,
Çalınan son bir kapı daha,
Beklenilen kim,
Ve de bekleyen.

Geceye öykünmüş bir zamanın içindeyim,şimdi
Ve de yalnız,
Hayat bulmaya başlıyor sanki,
Ruhumda, bilinmeyen bir yaşam.