Her gün,
Yavaş,yavaş
Alışmaktayım,
Yağmurun ürperişine.

Ve,beklenilen
Sırlar,
Aralayınca kapıyı,
Karabasandır hatıralar,hayallerinde.

Yaşam bir çelişkidir,
Zaman uzaklaşırken senden,
Ağlarsın,
Yüreğinde çözülünce gece.

Yalnızlığa saklanır gün,
Ve bir sonbahar daha yaşanır,
Hüzünleriyle,
Varolduğunu sandığın bir yerlerde.

Hala mahkum,
Gözlerin,
Senden daha yorgun olan aynalarda,
Boşuna bu bekleyişler.

Bir çığlığın sessizliğinde,bir oda,
Ve de onun boş duvarları,
Pencerelerinde bekleyense,
Renklerini yitiren umutlar.

Ve ruhumda yankılanmaya başlayan,
Acılar,
Yaşamın karanlığında kalan izlerimi,
Acımasızca yüreğimde derinleştiriyor.

Son bulur,
Belki de bilinmeyen bir gerçekliğin sesi,
Kaybolur,
Gökyüzünün derinliğinde.

Ama ben,
Hala her gün,
Ararım ve de beklerim,
Gecenin maviliğine doğacak güneşi.