Ruhum yorgun,
İnkar ediyor artık yaşadığı bedeni,
Yaşamın bir köşesinde yalnızlık bekliyor,
Bir köşesinde de ben.

Gerçeklere boyun eğdi,
Benliğim değil,
Bir ben,sadece
O ise yavaş,yavaş zamana yenildi.

Hüznü giyiyor yeniden ay,
Bembeyaz bir hayalin üzerine,
Gölgesi yakamozlanıyor,
Çaresizliğimin göz yaşlarında.

Bir ağacın dalında,
Siyah bir melek,
Özgürce ağlıyor,
Düşüyor bir damla göz yaşı sessizce yüreğime.

Duyguları ince,ince işliyor güneş
Umudun yüreğine,
Mevsimine dokunuyor elleri,
İlahiye yakarışların.

Bir boşluğa sürüklüyor ruhumu,
Onun adı gece,
Gözleri ateş,
Islak göz yaşları.

Toprağın özü,
Yağan yağmurla besliyor ruhumu,şimdi
Beyaz bir yalnızlığa karışıyor,
Son kez gözlerim.

Renklerini boyasın yüzüme,
Ağlamasın gökkuşağı,
Bir gün uzanır belki de yıldızlara,
Hayaliyle tüm benliğim.