Sessizce kalkıp gidiver,
Hem de hiç umursamadan,
Sadece bir ben kalayım,
Zamanın sustuğu o umutsuz yerde.

Nede olsa alışkınım ben,
Bırakıp gitmelere,
Bende alışırım belki,
Senin bırakıp gidişlerine.

Her gün biraz daha fazla alışıyorum,
Geceden kalma yalnızlığa,
Yadırgıyorum artık,
Bildik bakışlarını gözlerimin.

Fırlatıp attım rüzgarı benliğimden,
Yakıcı bir sıcaklığı var şimdi,
Gerçekliğin yüreğimde,
İnkar ediyorum,yavaş,yavaş yalanlarımı.

Böyle bir zamanda,
Dön,bırakıp gittiğin yere,
Birer,birer topla,
Dört bir yana saçılan hatıraları.

Korkma söylemem hiç kimseye,
Geri döndüğünü,
Yaşanılmamış var sayılan,
Zamanın sustuğu o an’a.

Aradığın bir şeyler var,belli
Biliyor musun acaba aranılan ne yada kim,
Bulabilir misin? Bilemem,
Belki de orada değil aranılan.

Belki de senden çok uzakta bir yerlerde,
Belki de bir göz yaşı kadar yakın,
Ama yüreği,
Dokunmana izin vermez aşklara,şimdi.

Yalnızlığa gizledim tüm hatıraları,
Yaşamın bir köşesinde ben,
Bir köşesinde hatıralar,
Hangisi galip gelir bu savaştan,bilemem.

Yenilen hep sen,
Yenilen hep ben,
Sessizce boyun eğer nedense hep ağlayışlar,
Gözlerindeki hüzünlere.