Yoksun…

Takılır dilime gün yüzünden çaldığım umut.
Avuçlarımdan kayan hayat bir bilmece.
Mahzun gözlerin geceye zamansız düşünce,
Tarifsiz kalırım her gece.
Sayıklarım seni, kendimi bildim bileli.
Aşktır dilimde senden kalan tek hece.

Kalbimin ardına attığım yamalı duygularıma,
Şairane dolan hüznümsün.
Yokluğuna alışmak için,
Sebepsiz hıçkırıklara bahane aramaktayım.
Dıştan içe yönelen sürgünümsün.
Seninle başladığım her yolculukta yalnız kalmaktayım.

Varsın…

Düşlerimde devam eden kaşlarının karası yollar,
Beni yalnızlığın durağından kendine çeker.
Hayalimin arka sokaklarında,
Eli gül kokulu, karanfil bakışlım,
Gözlerini üstümden ayırma bir lahza, yeter.

Adınla kenetlenir ömrüme hatıralar,
Sevdamın mazisi artık göz aydınlığımdır.
Yaşanmışlık benliğime zikrinle doğar,
Tebessümün biçare ruhumun tek azığıdır.
Varlığın tüm yoklukları perdeler.
Yalnız başladığım her yolculuk gelir sen de biter…