Kirden katmerli umutlar,
Adımlarına asılı kalmış.
Ensesinde ayrılığın soğuk nefesi,
Sancılı akşamlara sığınmış.

Duygularında, kayıp ümitlerin donukluğu.
Terk edilmişlik sandalyesinde uzanmış sere serpe
İçinde yargısız bir infazın soğukluğu.
Sevgili hayal aynasından yansımış gözbebeklerine.

İsmi yarım yamalak sevdalarda belirsiz bir damga
Gamzesinde donmuş ruhunun yakarışları
Takatine vurulmuş hariçten pranga
İçini yakar içinde lanetlenmiş aşkları

Aşk diler her sabah beyaz güvercinlerden,
Maziyi soluklayan yetim nefesi.
Düşlerini sorar hüznü yudumlayan şiirlerden.
Ne anlayanı var ne de sus diyecek kimsesi

Harabe sarayların nöbetçi şairi
Sokak arası heceleri hep gizlilik kokar
Aşkın ahengini kurutur açılmayan kelimeleri
Bitmeyen nakaratların bilinmezliğinden korkar

Ürkerek izler kalbine yönelen kekremsi bakışları
Terk edilmişlik kılığında Azrail yüreğini yoklar
Diline dolanmış sevgiliye açılan mesnetsiz yakarışları
Bu haliyle artık kaç şiirlik ömür yaşar