hayrettin taylan


melankoli saati içimin koluna takılmış
akrep ve yelkovan aynı acılarda senliğe çınlıyor
gizlenmiş yaranın kabuğunda duruyor amansızlık
mümkün olmayanın gökkuşağında renksiz bir hayat
sızılarım kapılarını açacak kadar derinden akıyor
diz çöken bir huyun suyu olarak aktım sensizliğe
bir acıdan diğerine değil teğeti çiziyor keder
deriyor sana olan içlenişim, isteyişim
gözyaşı şelalelerinde akan uzak kalışın
kutsandı Meryem ile Leyla sunağında
tüm gidişlere tohum serptim
topluyor umudum sevgini nedensiz nadaslarda
ruhsuz tutkularda yakalandığım sevdalar
sessizce beni sensizliğine ölümsüz kılıyor
ertelenmiş bir bakışın nemli haline sobeleniyor yalnızlığım
düşlerime taranan bir günlerin mayınlarındayım
sınırına geldim iksirinden aşk kokusu sarıyor
bunca özleyişin anlatamadığı mısralarım da ağlıyor
başıboş bir kıtmir olmuşum kimsesiz mağaralarda
sensiz kıyıların millerine batmış bir ermişim
gül anasından güleç halin vuruyor yakamozlarıma
dağılmış bekleyişlerin alfabesinde susuyor gelişin
seni yazıyorum sana
suskunluğun huzur veriyor