hayrettin taylan


ağlayan bir yaranın kabuğuna yazıldın
hep ruh dışımdan kanayacak için
la denilen aitlerinin lahitler mezarlığında
eskiz bilincin cinleri uyandırır sensizliği
heba olmak için aşka

içimdeki çocuktan aldım tatmin edilmemiş haz haberi
özlemin pususundayım vurdular yeniden senden
sen ile özlediğim sen hattında yaralıyım senden
toplu intiharlar yaşayan bir tutkunun cenin haliyim
imkansızdır beni senden koparmak
zor bir tercihin kınında yapıldı hıncım
senin için ağlamak karacaoğlan geleneği

af dağında büyüttüm umutlarımın beyaz güllerini
sevgi insanlığına kokun yayılsın diye
seni hala çok sevdiğimi bilinsin diye
kefenini boğazda yıkayan İstanbul sensizliğini yıkasın diye
her şey hayal ile hal olsun diye
bir gün belki yanımda en beyaz anlarınla kalırsın diye

kavuşma fenerini yaktın vuslatımın denizine
gözlerinden akan son damlan benim için aksın diye
yeni gemiler yaptım yalnızlık ile yiğitliğimden
henüz kurumadı denizim ve senli hevesim
gitmenin yitmesinde kalan can parçalarımdan damlarsın
sensizliği yadırgayan dalgaların çırpında modundayım
yanlışa atılmış kayıp günlerin hecesinde sensiz ne nefessizim
yemin gibi içilen bir çilenin bitme anı gibiyim
aynı damardan yakalandığım hücresiz tutkunlayım
dön gel istedim , dün dünya döndü bugün sıra sende
sevdiğim ama sevdiğim hep sevdiğim
sensin isimsiz ömrüme yüklem olup kalan
sensin hare hare içimde harlanan
titreyen kalbimde sana aman kalmadı
gel ayrılarını ısla göz pınarlarınla ona da razıyım
gel gayrılarını usla söz çınarından ona da razıyım