Hayrettin Taylan

Rimelleri dökülen dişi bir aslandın
Beni yalnız bıraktığın aşk ormanında
Sana geldim tutku pençelerine kanatarak
içimde hırlayarak sahibini bulan sevgi sözlüğünde
seni heceledim ceylanlar içimde kaçarken
başka ceylanlar sofra aşk aşk diye toplaşırken
ben sana geldim
Ezgisini okuduğum türkülerin teliyle
ezanını okumadığım gidiş ağıtların seliyle
özleminden akortu bozulan sazın sözüyle
haykırıyor sensizlik
otur dinle
hangi yıldızın perdesindeyse gece
nefesle ,hevesle ,ömürle yıldızım hecene
ışığı kaldırsam karanlığımda sen aydınlacaksın
ansızın vuruluyor her halin
çıkmaz bekleyişin patikalarında koşuyorum sana
yıktın içimdeki bitirilmiş vuslat duvarını
dizdim yeniden sevgiden binamı
görüyor musun uzak kalışların gölgesinden
dedim ya sen rimelleri dökülen dişi aslansın
yalnızca terk etme pençeni kullandın
oysa cesur yürüyüşlerinle gelmeliydin cennetime
yeniden Kevserlerimden kana kana içmeliydin