Mahiyeti yoktu sözlerimin senin için,
Hep önüm sıra düşerdin yollara,
Makul olmayan sevdalara yenik düşerdin ağlayarak,
Karasızlığında boğardın kimi zaman beni hiç acımadan…


Zaaflarımda yıkanmayı ne de çok severdin!
Olmazsa olmazlarımdan çalardın beni …
Sorgularımdan kaçardın yalpayarak
Sen okurken bildiğini,
Ben bir başıma ağlardım geceleri…


Kuş uçmaz ,kervan geçmez diyarlara sürüklerdin vakitli vakitsiz
Figanıma eşlik ederdi martı sesleri
Poyrazların sert eserdi avuçlarımda
Yamacımda yaşarken aşk ve sen
Elinden geldiğince vururdun koylarıma...


Müptelası olmuştun ilk bakışların hoyratça
Sonra kuytularımda saklanıp çocuk gibi oynardın
Ben toplarken kırılmışlıkları ardından
Sen yeni aşklara çoktan yelken açardın…


Dur derdim dur gönlüm!
Zamansız kol gezme yalın ayak!
Elbet bir gün batacak, kanayacak canın
Bedduası tutacak cam kırıklarının…
Af dileyeceksin yana yakıla belki ama
Ben çoktan benden geçmiş olacağım..


Susacağım kenarında uçurumun,
Kepenklerini indirirken tek seferlik ömrümün,
Tek bir soru soracağım gönlüm,
‘’Şimdi mutlu musun?”


FERAY İLERİ