Gölgesinin yarısını güneşe kaptırmış adam;
Yüregin zemheri yeridir bilirim.
Tükeniyordun…
Varlıgın kavramı olan zamanda kaybolmak için,
Yoklugu istiyordun tükenişlerinde.
Öldün… dirildin… yeniden öldün…
Kendini daha kaç kez kurban edecektin.

Geçmişini sürgüne yollamıştın,
Karanlık, kuytu izbe bir yere.
Düşürdün düşlerini cinnetine…
Şimdi hasretin kıyısında,
Bir uçurtma gibi sal yüregini gökyüzünün hüznüne.

Gecedir…
Her şey üç harfden ibaret,
Aşk tek hecedir.
İç cebinde idam fermanın,
Kentlere sıgmaz kalabalığın…

Ah yüregin…
Büyük intiharlara saklar kendini
Ve yitik aşklardan devşirir sustugu kelimeleri bilirim.

Böyle zamansız nereye?
Gitme dur! Der mevsimler duymazmısın?
Ben yandım sana kalan küllerimdir.
Yanı başımda akan evdal ırmagı sızar içime.
Bırakır;
hüzün dolu bir yürek vasiyetini sol yanıma…

ömrüm şimdi çıglıklara saklar kendini,
sustugum yerde kanar kelimelerim.
Gidenler nerde özledim gülüşlerini..