Hangi coğrafyanın toprağından devşirdin umutlarını.
Hangi talandan yağmaladın kendini.
Hangi buluta sevdalandın ki,acının gölgesine sürgün yüregin.

Delal… kirpiklerinde ölü kırlangıçlar…
Söyle kurban, kim bırakmış seni hüznün ağusuna.
Kim çalmış gökkuşağını çoçukluğundan.

Ertelenmiş sevdalar düşer payına, ziyaretçisi olmayan mezartasları misal.
Hasretler kalır o tarih tacirinden.
Zilsiyah ağıtlar, göçler kalır.
Arama güllerde gülüşleri, bozgundur bilmezmisin gülistan.

Ey düşüne düşdüğüm,
Munzur degildir senin yüregin, aldanma hırçınlığına.
Zor zamanlar bunlar, öfken buruk kalır acının koynunda.
Yitirilmiş bir yaşamın içinde sevdayımı ararsın yoksa.

Vay benim arsızım.
sevda dediğin;
siyabend’i uçurumlara yar kılan,
xece’ yi kuru bir ağacın dalına gelin eden değimlidir.
Sevda dediğin;
Yarin hasretiyle zindana düşen Mem’in son soluğu ve
Zin degilmidir,
Sevdalısının toprağına cemreler gibi düşen...


Delal…ömrümün sızısı…
Saçlarına konan yıldızları
talan ettiklerinden bu yana,
kaçtığım gecelerde düşürdüm şahdamarımı…
Mülteci acılardır kuşandığım,
mitralyözüme dizdiğim sevda ve kavga kurşunlarıdır.
Ko beni özgürlüğümü bırakayım kirpik uçlarına.
Yıldızsız bir gecenin koynunda,
yalnızlığımla üşüyorum naçar sevdana yüreğim kanar…


Saklayacağım seni delal…
başlayıp da bitiremediğim cümlelerimde,
uykusuz gece yarılarımda,
kesif bir yalnızlığın ortasında,
lal olmuş dilimin acısında…
ve saklyacağım seni delal;
aşksız bir cografyanın, bereketsiz topraklarında…

Asra yemin olsun ki Delal;
Evvel zaman da sensin ahir zamanda sen…