Bugün okuduğum en iyi en akıcı şiirlerden biri.

İnsan yazdıkça gelişir. Şairin her geçen gün müthis
bir gelişme gösterdiğini izliyorum.
Zaten şair her yerde aralıksız şiir düşünerek şiirin
peşinde olmalıdır. Çünkü şiir her yerdedir. Zira Cemal Süreyya da "şiir bir yaşam biçimidir" diyerek şairin
yaşamını şiirle örtüştürmüştür.

"zerre zerre ızdırap
düşerdi
siyah bir kasnaktan
nakış nakış
işlerdi içime göçlerim
iğne iğne
pas tutmuş yalnızlığımla
s u s a r d ı m"

Parke taşı gibi döşenmiş sözcükler.
zerre zerre
nakış nakış
iğne iğne
Yalnızlığa teyelli
ve
öyle ki; bir serçe uçuşunun buzdağına çarpması gibi.
hele yollarda yalancı sevdalar saf tutmuşsa; susukunluk
kanadı kırılmış sevdaların suskunluğudur..

"k ı r ı l ı r d ı m
yalancı sevdalar dizilirdi
engelli yollarıma
laf olsun diye mi sevilirdim
inadına severdim oysaki
asi damarım çatırdardı
gözlerimde volkanlar patlardı
s u s m a z d ı m/a ğ l a r d ı m"

umuttan yana bir sızı başlar ya yüreklerde, tek taraflı
sevgilere yenik düşmemek için direnen ve volkan gibi
damarlarda ve gözlerde patlayan ateşler karşısında
suskunluklar biter yerini ağlamalar alır.

duygular dilin içine resmedilmiş ses ve anlam bütünlüğü
sağlanmış.

yüreğinizin incelmiş kıyısına tutundurdunuz bizi.....

evet,
sevdanın kanat sesi olmadan yüreklere erişemiyeceğimizi ve buz dağlarına çarpacağımızı şiiriniz yüksek sesle seslen
dirmiş.

hüzün, sevda, ayrılık ve acı yürekte duramamış, taşmış
dizelere.

kutlarım Sude

sevgimle