Hayatın içine dalıp, işsizliğe aşsızlığa ve maalesef bu acı gerçeğin çocuklara yansımasını vurgulamış dizelerinde sn. şairim. Çocuklarımız, evlatlar en değerli varlıklarımız. Geleceğin, bugünün umutları. Bazen çekmem denilenler onlar için çekilip, bin türlü fedakarlık yapılabiliyor. Onlar iyi olsun, mutlu olsun, yüzleri yürekleri gülsün diye.. Hem insan hem toplum olarak tabiki duyarlı olalım, görmezden gelmeyelim. Yapabileceklerimizi olanaklar el verdiğince yapalım. Destek olalım, derde ilaç olalım çocuklara da, ihtiyacı olanlara da.. Yemekte tuzumuz olsun duygunda olalım:))
Lakin diğer bir yanımda açıkcası şöyle bir düşünce de var. Bir ailenin şartları belli ise, belli imkansızlıklar içinde yaşanıyorsa, Allah rızkını verir düşüncesiyle, onların geleceklerini heba etmenin ve 3-5 tane çocuk dünyaya getirmenin alemi var mı?! Öyle bir ortamda olan çocuk ne kadar gülümseyebilir ki?! Ya da kaç gün birileri birşeyleri yapabilir ki?! Ne demişler; 'elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde olmaz'. Anne baba olarak bunları görmek, düşünmek, daha bilinçli olmak ve buna göre hareket etmek gerekmez mi?!
Saygı ve sevgilerimle..

sera. tarafından 1/14/2010 4:38:59 PM zamanında düzenlenmiştir.

sera. tarafından 1/15/2010 11:37:39 AM zamanında düzenlenmiştir.