İklim değişti
Ayrık otları kendiliğinden büyüdü içimde
Karanlık tüm sokaklar
Seni koşuyor artık bu şehirde
İçinden kimsenin geçmediği öznesiz tümceler de kuruyorum
Öğrendim
Soğuktan donanı buzla ovuyorlar/biliyorum




Nevrotik bir sancıda çocukluğum/ gülüyor
Benden aldı iznini
Kulaklarına takmış kirazdan küpeleri
Düş/tü yüzüme yoksul bir zaman tenhalığı akşam vakitlerinde
Evler boş
Sokaklar boş
Herkes göç mü etti kiraz ağaçlarının yıkıldığı bu şehirde




İçimden geçen kalabalık suskunluk gürültüsüne durdu
Zaman sustu
Ayaklar baş /başlar da ayak oldu
Ezanları çalındı minarelerin bir tan vakti kızıla karışırken
Üşüdü ibadetler
Üşüdü insan
Cehalet huzur buldu
Kim kurdu bu tuzağı severken /sevilirken




Yabancı akşamlara konmuş sevda kırlangıçları dargın
Ellerimde tutunamamanın telaşı
Dokunsam ağlayacaksın içimde ve başlayacak ağrım
Camda buğu
Havada nem
Odada küf kokusu
İçime dolanıyor dünden kalma bir z/aman baygın baygın




Her seferinde bu kargaşanın arasına düşüyorsun
“Gelme” diyorum
Çoğul ekler takıyorum öznelerime
Hayat ki bir Beyoğlu yosması
Alıyor çekimine
Sesimizde tenhalık
Aklımız duvar duvar
Devrik ve kırılgan şimdi içimdeki çocukluk
Nasıl da geçti zaman
Hayatın ünleminde bizler nasıl yorulduk...!






Sevgi Kaya






sesi ve yorumuyla çalışmamı onurlandıran sevgili dostum Kalimera’ ya sonsuz teşekkürlerimle..

sevgiler..