i

İnsanlık tarumar, sürünür onur
Kara el gürzüyle yıkılmakta sur
Korku avucunda ağlıyor huzur

Yüreksiz duruşa kustum kendimi
Hainler düşüne astım kendimi.

Cesaret gömüldü, mezarı derin
İhaneti besler hem gün, hem yarın
Uykular kundakta, sargısı serin

Borana döndürdüm, estim kendimi
Hainler düşüne astım kendimi.

Yine yiğitlerin kefeni bayrak
Ecel kahpeleşti, can yutar toprak
Zamansız hazanlar, zamansız kurak

Kırdım, parçaladım, kestim kendimi
Hainler düşüne astım kendimi

Yüreklere yine ateş düşüyor
Zemheriler vurdu, ruhlar üşüyor.
Paslanmış çiviler yara kaşıyor.

Öfkeme gem vurdum, kıstım kendimi
Hainler düşüne astım kendimi.

Derbeder ruhumu, salsam Umman’a
Yangınıma sürsem, sarsam dumana
Öfkemi savursam, kussam zamana

Volkan çukuruna bastım kendimi.
Hainler düşüne astım kendimi.

Savurdum sevdamı yere göğe yar
Yıkıldı gök kubbe, devrildi duvar.
Tufani’nin gözü bir kanlı pınar

Teskin edemedim dostum kendimi
Hainler düşüne astım kendimi.

Tufani