Sevda ateşiyle özüm kavruldu;
Tadı zirve olmuş dil vurdu beni.
Yüzünü görünce aklım savruldu;
Sanki bir ay şavkı al vurdu beni.

Senden ayrı kaldım, düşlere daldım.
Aslısına yangın bir Kerem oldum.
Ferhat gibi sevdim, dağları deldim.
Mecnun gibi oldum, çöl vurdu beni.

Ben benden uzakta, sürgün yüreğim.
Dertler yumağına sargın yüreğim.
Sevda çöktü döşe, yorgun yüreğim;
Yarsız geçen gün, ay, yıl vurdu beni.

Vurdu benliğime mührünü sevda.
Damarıma döktü zehrini sevda.
Çektirdi her türlü kahrını sevda;
Ömrümü süpürdü, yel vurdu beni.

Esir etti sevda garip gönlümü.
Kanattı özümü vurup gönlümü.
Viran etti beni, kırıp gönlümü;
Çağladı yaşlarım, sel vurdu beni.

Sevda yollarında serseriyim ben.
Temmuz sıcağında zemheriyim ben.
Düşler ülkesine süvariyim ben;
Umudum tükendi, yol vurdu beni.

Derdimin hekimi, naz etme, yeter!
Yitirdim gücümü, halim bin beter.
Tufani hasretin közünde yatar;
Dikeni döşümde, gül vurdu beni.


Kamil Durmuş