Ocakların odu kaçtı.
Köz tükendi, can kanıyor.
Ekmeklerin tadı kaçtı.
Haz tükendi, can kanıyor.

Şapka düştü, foya çıktı.
Yaldız çıktı, boya çıktı.
Yürekleri kaya çıktı.
Toz tükendi, can kanıyor

Harami oldular çağa
Destursuz girdiler bağa.
Kendime yer sordum dağa
Naz tükendi, can kanıyor.

Eşkıyaya kanat gerdi,
Garipleri vurdu, serdi.
Azdan aldı, çoğa verdi
Az tükendi, can kanıyor.

İki ayak bir pabuçta,
Sermayemiz boş avuçta.
Umudumuz kaldı uçta
Uz tükendi, can kanıyor.

Haklarımı aramadan
Şu hesabı soramadan
Bahar bile göremeden
Yaz tükendi, can kanıyor.

Ağıtlarım duman tüter.
Yürek yanar, acı yutar.
Zamanıma baykuş öter
İz tükendi, can kanıyor.

Ayın şavkı, vur geceme
Işığını ser geceme
Kanadını ger geceme
Öz tükendi, can kanıyor.

Kalk Tufani beylik düşür.
Enselerde boza pişir.
Dokuz oldu şimdi öşür
Söz tükendi, can kanıyor.


Kamil Durmuş