----İSABELLE-((-4-))----

Ay vakti’dir Şimdi İsabelle zaman
Dolunay gülümser akşamlarıma
Hele bir de yaz’a geçişse zaman
Değmeyin keyfime,isyanlarıma
Yemek sonrasında,teras, balkonda
Kahveyi nasılda yudumluyorum
Hafif de bir meltem eser havada
Bir tuhaf duyguda yol alıyorum
Kemanın sesinde inlerken nağme
Nolursun İsabelle keyfime değme

Şirazesi kopmuş bir roman gibi
Yayılır duygular sarar içimi
Dikilir karşıma kara gözlerin
Kara ormanlardan doğan şu Tuna
Karadenize gelir orda dinlenir
Sana tabi olan bu seven yürek
Ancak senin gözlerinde dinlenir

Tuvale çizdiğim resmin solmakta
Ay aşmak üzere gece olmakta
İsyana dönmeden İsabelle zaman
İçimde yeşeren sevgin ölmekte
Bir Istanbul masalı mı sevdamız
Galata’da balıkçılar bilmiyor
Bir ıssızlık hakim gezdiğim yerde
Üsküdar vefasız soran yok seni
Yalnızlık kol gezer duygularımda

Bu son çağrımdır sana İsabelle
Artık bekleyecek sabrım kalmadı
Sen istesen bile durmaz ki zaman
Terkederim bel ki bende bu şehri
Bilinmez limandan yol alacağım
Zamanın içinde kaybolacağım
Demiştim son çağrım sana isabelle
Sensiz zamanların bir ay vaktinde

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz