Ne zaman sevdiği aklına gelse
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış
Hep yalnızlık kokar, kara bağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Sahilde, koylarda, yalnız da gezse
Kumda aradığı, ondan bir izse
Adının geçtiği, bir şiir yazsa
Sevda yangınları, kalbi dağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Yar olmuş her zaman bahar yazında
Huzur buluyormuş, cilve nazın da
Anılar canlansa, yaşlı gözünde
Göz yaşları sel olup ta çağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

İhtiyaç duyulur, bazen gize de
Çok anlam yüklenir, bahar yaza da
Ondan söz ederken, her bir dizede
Tüm kelimeleri, sever, yağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Terk etmiş mutluluk, huzur neşe de
Sitemler edermiş, uçan kuşa da
Tek başına kalıp, kenar köşede
Bazen ayrılığı, bile yeğlermiş
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Bitmez hayranlık var, göz ile kaşta
Gitmez ki bu sevda, tac olur başta
Gönlüyle yaptığı, çetin savaşta
Zor da olsa, sükuneti sağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Ne gelirse gelsin, biliriz Hâk’tan
Çünkü o bizleri, var etti yoktan
Lüzumsuz derdini, unuttu çoktan
Bu derdi de çeken, yüce dağlarmış
Onun şiirleri, sessiz ağlarmış

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ