Hayat masallardaki gibi değilmiş anne...
hayat acımasızmış ben bilmiyordum
hep masallar anlattın bana
masallara inanarak büyüdüm bende
hayatı masallardaki gibi sanıyordum
ama hayat masallardaki gibi değilmiş anne...
öyle bir vururmuşki insana
neye uğradığını şaşırırmışsın
ellerin, dizlerin ve yüreğin kanlar içinde
bir köşede kıvranırken bulurmuşsun kendini...

hayat masallardaki gibi değilmiş anne...
öyle acı bir şekilde öğrendimki
kötüler cezasını bulmuyormuş her zaman
ve kimse kimseyi kurtarmıyormuş kurtlardan
iyilik perileri yokmuş ortalıkta
ve iyilik maskeleri takan canavarlarla,
masumiyet hırsızlarıyla doluymuş dünya ...

niye anlatmadın bana anne?
masallar anlatmak yerine
birazda hayatı anlatsaydın ya
sarıp sarmaladığın kollarını
biraz gevşetseydin
her düşüşümde beni tutmasaydın da
bıraksaydın düşseydim
canım acısaydı da
ağlasaydım hıçkıra hıçkıra...

bak
bulutların üzerinden düştüm anne
bak
ellerim, dizlerim ve yüreğim kanlar içinde
gözyaşlarım yağmura karışıyor
ama dönüp bakan yok...
düştüm ayağa kalkamıyorum
yardım eden, elimden tutup kaldıran yok...
düşmeyi, düştüğümde tekrar kalkabilmeyi
niye öğretmedin anne?
canım yanıyor, canım çok acıyor anne...