Sabah saatin yedisi,
Uykunun en nazlı yeri…
Yeni bir gün,
Tatlı bir aydınlık…
Bir yandan da dünya
Fani,kederli ve o kadar çokta çaresiz felek….
Diğer bir yandan da işçi Galip usta…
Solgun, çaresiz ve birde beş parasız..
Tek bir parça olsa gerek çaresi;
Hayattan bezip solan elleri….
Ve birde kahrolası sakat bir ayak…
Ne iŞe yarar ki ….
Hayat ona iki Şans vermişti.
Aldı birini….
Kalmış biri !
Kalkarda şafağın kör vaktinde…
Kendinden bezmiş yollara ,
Düşerde işçi Galip usta
Ne yapsın ki ?
Para yok,
Dünya derdi çok…
Çek çekebilirsen…
Adı; Galip
Soyadı;garip..
Ne yapsın işaatta işi usta.
Tüm gücüyle kollarına binmiş birde hayat….
Kopuk , buruşuk elleri…
Kasvetli birde mazlum yüzü…
Evde aç durur beş çocuk,
Birde üstüne kadın dırdırı…
Çekilir mi be bu koca hayat …
O gülmeyi bilmeden,
Yüzü buruşmuş, yüreği solmuş acılarla…..
O hiç çocuk olmamış,
Hiç gezmemiş doyasıya sokakları,
Hiç bahçelerde koşturmamış,
Aynaya bile bakmadan,
İlk görüşü …
Son görüşü olmuş hep…
Kimi alabildiğince tok ,
Kimisi sefilce aç;
Kuru bir ekmeğe muhtaç
Kader olsa gerek !!!
Çile biter mi hiç …
Akşam olur sessizce kapı çalınır,
Gelen işçi Galip ustadır.
“baba”
“baba”
“hani alacaktın ya oyuncak bebek”
“hani söz vermiştin”
İsteklice;
“alırım kızım”
Sadece diye bilmişti baba yüreği…
Lakin hangi parayla…
O küçücük çocuk;
Çocuk kalbiyle başlar ağlamaya…
Ağlarken de söyler;
“bugün biliyormusun”
“Kocaman,
Uzun arabalı Ahmet amca “
“almış….
“neyi almış kızım ?
“kocaman oyuncak bebek”
Yine ağlar başlamaya içli içli…
Mahçup olmuş işçi Galip usta..
İki büyük parça gözyaşı da;
Ondan akar sessizce melül melül
Aksa da ne fayda?
Ne hayatın garip ustası..
Yüzü kirlenmiş bolca;
Hayatın yaşanılmaz harcıyla..
“birazcık oturayım der” halsizce
Sonra kadın dırdırı başlar ;
“yemek yok, ekmek de yok …
Sular desen hiç akmaz”
Neden..
Neden her şey galip usta …
Bir tek o mu hayatta…
“olmayacak şey mi kaldı”
“faturalarda birikmiş”
“haa birde”
“kiracıda kapıya geldi bugün”
Kadının son “ha” deyişiyle;
Dayanmaz işçi galip usta,
Çıkar kapıda , feryatlar içini kopartır…
Ne yapsa da kurtulsa şu hayattan ?
Ve günler geçip gider aradan,
Ve…
Atılmışlar istemecesine dışarıya…
Perişan beş çocuk,
Birde anne…
Ne yapabilecekler ki çaresizler…
Umut koptu,
Koparacak ipini…
Meğer o ip o geceden sonra kopmuştu..
Haber alınmamış,
Beş gün dür işçi galip ustadan..
Zavallı mahsum usta,
Dayanamadı artık yüreği,
Yandı ..
Yandı…
Ve en sonunda……
kendini bırakıverdi sonsuzluğa..
nerdesin be usta…
iş bekler,
evsiz kalmış ,
gözü yaşlı
beş çocuk bekler…
ve bir gün..
sabahın o keskin buz gibi soğuğunda,
bir manşetle sarsılır ortalık..
…..köprünün altında son veda……

Yesil_gunes