O an, sanki donmuştu yerinde
Sessizlik, çaresizlik arıyordu yüreğinde
Duyduğum tek şey bir çarpıntıydı
Derinden geliyordu
Duymak isteyince, birden duruyordu
Sanki bana “ gör “
Görmemi istiyordu
Ama neyi?
Gözlerimden önce, kalbim görmüştü
Gitmek, atmak istedim kendimi o andan
Ama yok!
Kilitlenmiş bütün vücudum
Titremek istiyorum
Ama titreyemiyorum
Ve bakışlarım sanki
Bir yerlere götürüyordu beni
Sanki benliğim kopmuştu.
Sanki kıyametim kopuyordu
Bir kalabalık ortasındayım
Ama herkes donmuş
Toz, toprak olmuş bütün hayat
Aman! Allah’ım
Biden bir ses
Çıldırırcasına yırtılıyordu beynim
Ve yıkılıyordu bütün donmuş insanlar
Param parça, toz duman
Nefes alamıyordum artık
Artık öleceğimi hissediyordum
Kapalı gözlerimin önündeki o karanlığa
Ben de gömülmek istiyordum
Ve saniyeler geçiyordu
Ama yaşıyordum
Ölmedim mi?
Öldüm mü?
Yine bir çığlık duyuyordum
Yine bir çarpıntı
Korku sarmıştı çoktan dizlerime
Ve soğuk bir düş geçiriyordum sanki
O andan sonra ölümü ben de istedim
Soğuk bir tadı vardır derler ölümün
Ben de tadacaktım
Her bekleyiş biraz daha uzuyordu
O son noktaya vardığımı hissediyordum
Ama idrak mümkün değildi
Sonu sonsuz bir hayal misaliydi
Çıkılmazdı artık
Yaşamak denen şeyin sonuydu sanki
Ölmek bir şeref gibidir
Peki ya acı çekersem
Neden bitmiyor şu lanet an
Yoruldum, bitiyorum
Umudumu dizlerime bağlamış gibiyim
Ama dizlerimde de derman kalmadı
Yine de yıkılmıyorum yere
Boğazımda bir düğüm
Yutkunamıyorum bir türlü
Kalbim sanki
Bitiyor gibiydi
Son vuruşlarını yapıyordu
Kanım son kez dolaşıyordu
Yavaş yavaş sessizleşiyor
Ah! Bir kramp…
Kolumun hemen içinde
Ve son… na yaklaştım
Kepenkler kapanıyor artık
Son defa nefes almak
Boğuluyorum…
Nefes… Sim…