Ellerim küçücük
Avuçlarım ışık dolu
Avuçluyor yüzünü
Büyük avuçlarla
Küçük ellerim

Yüzünü ezberler gibi
Son kez
Son bir kez
En son bir kez daha
Bakar gibi
Yüzüne
Yüzünde geziniyor
Göz kapaklarım

Geldiğin gibi git öylece
Yağmurlar yağsın susuzluğuma
Uykusuzluğumu dindir
Acılarımı
Geldiğin gibi git

Sen gidersin
Yağmurlar yağar ardından
Islaktır İstanbul sokakları
Yüzüm kadar

Sen gidersin
Ben ıslak ıslak gülerim ardından..

Kara trenler gider
Beyaz mendiller kalır
Süzülür süzülür mendil
Parmaklarım zaptedemez
Bu kadar hüznü
Kara tren gider
Bir ben kalırım eski istasyonda
Beyaz bir mendil bir de..

Adını saklamışlar senin
Yüzlerin aydınlık
Ve güneş yüzünden doğar gibi serin…

Ilık ılık akma içime
Bakma yüzüme
Dökme sözlerini karıştırma sözlerime
Sevip sevip sonra beni
Ilık ılık bakma yüzüme..

Yüzünü alıp gidiyorsun
Öteler senli duruşlarla ayakta
Tökezliyor adımlarım
Kaldırım parkelerini çiğnerken sokakta

Yalnızlığım artıyor
İstanbul çoğalıyor…

Ben masum
Bir çocuk gibi küskün
Durmuşum
Kükürtlü bir nefesle çekmişim İstanbul’u ciğerlerime
Soluğum kesik
Akarım taşlara İstanbul sûretiyle
Çocuksu küskünlüğüm ölmüştür bu sûrette…

Nerde bir martı görsen
Nerde bir mavi
Nerde yeşermiş dallar
Beni an
Seni hatırlarım o zaman

Gülen bir kız çocuğu
Sakarlıklar dökülen üstünden başından
Samimi seslenişlerle
Gülümsemelerle dolu
Gözleri yeşil olsun
Dudakları buruk
Dışı içine küskün
İçi dışına yabancı…

Yeşil gözlü kız
Bahçede dolaşırken
Yağmurlar yağsın saçlarına
Elleriyle tarasın saçlarını
Bakışları gülleri
Bembeyaz taze gülleri sevsin
Beyaz güllerle
Mayıslara gülümsesin..

Ben her istasyon görüşümde
Her liman her hava alanı
Otobüs garı
Seni hatırlar olacağım
Güneşin doğuşunu
Ayın şavkını
Her iki baharın
Ayrı ayrı bana karşı tavrını
Her ayrılık yeniden acıtacak
Gülmeyen yanımı
Şimdi git Havada bulut kalsın
Gözümde yaş
Sen git

Git !
Öteler çağırıyor
Gözümden yaşları
İçimden aşkları çağırıyor öteler
Sensiz kalmak kolay olmamalı

Git! Sevmeyi bilmek
Yeter bana…