derin ve uzun bir hat çizdim
heybetli üç ünlem
ve
okkalı üç nokta yükledim üstüne
isminin

çatırdadı ağırlığından
iki büklüm oldu
diz üstü toprağa düştü tüm harflerin

inlemelerini bir tek ben duyabilirim

şaşkındılar
devrilmeyi hesaba katmamışlardı hiç
ihtimal vermemişlerdi ihtilâlime

sıra bende
keyfini süreceğim
vicdanımda zerre gölge bırakmayan
sessiz darbemin

ve hayretle çekildiler bir kenara
tüm virgüllerim
soru işaretlerim

…

nitekim
nedametin şahikasında sessizce aralanan
suskun dudakları okumayı iyi bilirim

ben senin bedelini
kalan ömrüme biçmiştim

…


nihayet
hiç bir şey olmamış gibi
aynaya baktım
saçlarımı düzelttim
rujumu tazeledim

sonra
divitimi hokkamı fırlatıp elimden

bir gün
ölmeden

bu vazgeçişin vebâlini sana
kefâretini kendime ödetmeye
ölümcül bir yemin ettim

…


ne kadar küçüktür dünya dediğin
o inmeli alil harflerinle
tarih düştüğün takvimlerin seyrine
el vermeyecek yüreğin


o kadar kavidir ki seni içine hapsettiğim parantezlerim
mazide kalan o meczup zaferinde
bir arpa boyu safahatin
ve hürriyetin yok senin

ey benim geciken ihtilâlim

derin ve uzun bir hat çizdim
heybetli üç ünlem
ve okkalı üç nokta yükledim üstüne
isminin

bittin…


Ceyda Görk
5 ekim 2009
resim__ceyda