yağmurun çoğalttığı bir hüzünle
bu kent kaldırabilir mi bunca acıyı
______________yalnızlığının labirentlerinde
soluk kalmış aşkların tarifsiz gölgesinde

oysa ki sevdim bu kenti türküsüne kapılırca
tutarsızca, ıssızca,
çırılçıplak bir bedene dokunur gibi

sen zamansız çekip gittin
göçmen kuşların peşi sıra

…./ gidişinle topladım anıları
bir sokak çöpçüsü gibi ardından /….

kent yağmurların çoğalttığı bir hüzünle
kargaşasında ömrün, alacakaranlığında
duygularımla yaşadım her günü
kaybolmuş anılarımla bulutların koynunda
yağmurların toprağı öpüşüyle yaşadım

çok ağırdı anıların yükü
saplanmış bıçaklar gibi

soğuktu ve hüzünlerle ıslanmış
bir Ankara gecesiydi
yağmur bardaktan boşanırcasına yağarken
her damlada yansıman camlara vuruyordu
kaybedilmiş aşkların güncesinde
gidişinle sarıldım anılara
sımsıcak bir yorgana sarılır gibi

sen sızılı yüreğinle çekip gittin
kan damlayan yüreğinle
şiirlerimi geri istiyorum
içinde aşk, sevgi, özgürlük
olan şiirlerimi

örselendi yaşadığımız her an
kanatırcasına yaraladık anıları
tahta bir masa tahta bir sandalyede
duruyor geçmiş
Sakarya birahanelerinin rutubet kokan köşesinde

Anılar bende kalmışken
ey sevgili belki de sen şimdi
uzak bir kentin yağmurlarla ıslanmış
sokaklarında yürüyorsundur

bir karanlığın ortasında
kaybolmuşsundur

anılara sığınmışım
yalnızlıklara kapılmışım
saatlerin pilini çıkarmışım
zamanı durduramamışım

şimdi zaman gecenin yarısı,
yirmi dört saattir
şiir yazıyorum

sensiz geçen günün sabahına
şiirlerimi sunmuşum

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi