Bir ayrılık geçiyor yüzümün en karanlık yerinden
İçimden resmi geçit askerler
İçimden hiç yolcusu olmayan otobüsler
Ve bir şiir kendi güz bahçesinden
Ve yıllar
Ve yollar
Şaklayarak iniyor direncime kırbaçlar
Oy çocuk yüzüm
Oy gece hüznüm
Kör bıçağın ağzında delik deşik kalan ömrüm






Şimdi oturup bir şiir yazma vakti
Henüz firar eylemine durmamışken sözcükler
Kuyusuna düşmemişken Yusuflar
Bunlar son titreyişi ellerimin
Kaç ayaz geçti gecelerin içinden
Saysam sanki dinecek miydi
Oy eylül bakışlım
Oy yüreği aşka nazlım
Türkümü hiç çalmayan kırık sazım






Alışkanlık yapacak kadar çok sevdim seni
Ateşe atılmış İbrahim’e Anzelha hüznü gibi
Her ihanet durağında suskunluk bilediğim
Değmiyor artık bana tanrının eli
Yüksünmedim
Oy zulmün sesi
Oy sözleri fişekli
Yokluğunun kestiği dilsin sen
Korkutmuyor artık beni aşkın gidişi
Bırakırken her düşümde bir alamet diş izi






Ezanlar düşüyor her tan vakti üstüme
Görkemli bir imzasın sevda nefislerime
Hiç tedbirini alamadığım
Ondan takdirin büyük kesildi bana
Oy Yusuf ellim
Oy Yusuf gözlüm
Sen bana bir top kiraz çiçeği
Üzerine nar suyu damıtılan arsızca
Üşütme Züleyha’nın gülüşünü alazda
Yokluğun koynumda saklı bir ölüm







K a ç a y r ı l ı k b i ç t i n b a n a / a d ı s e n d e n t a d ı ö l ü m d e n g e ç e n /
Ö l d ü r m e z b i z i b i z d e n g ö ç e d e n…!







sevgi kaya