vuslat artığı gecelerin
avuçlarımızdaki dudak izleridir küskünlüğümüz

yarını yok
dünü isimsiz
dağınık yataklarıdır
ıssızlığımız

belki de aşk
kasten bırakılmış iki tel siyah saçtır yastığımızda
ve o iki tele düğümlü ömürler bilirim ki
onlardır uçurumlarımızda tutunduğumuz tek dal
onlardır
ölümcül sevdalarımız


cinnete meyyal matemli gazellerin peşinde
külliyen efkârdır
çıldırmıştır mısralarımız


kaç intihar yazılmıştır alnımıza
kaç tufan
kaçıncı kıyamettir bu hercümerç
bu kaçıncı kıyamımız


dikenli teldendir
bir ters bir düz ördüğümüz çile hırkamız
çırpındıkça kanarız büsbütün
ve öksede kuş misali
büyür tutsaklığımız

bilmediğimiz iklimlerin seyyahıyız
gitgide koyulan siyah bir ipek şala benzer
yangınımız

eşelenmekten yorgundur külümüz
deşilmekten kapanmaz yaralarımız

sorusuz
cevapsız
umarsız

afili bir yalan gibidir bu devirde sevda
alış verişte görsün diye dostlar
çarşı pazar
haraç mezat
gönüldür aldığımız
candır sattığımız

asl’olan şu ki
yarını yok
dünü perişan

dağınık yataklardır
ıssızlığımız...

Ceyda Görk