pencereme konan günü durduran, hain gecenin elidir !

hüznün yaprakları serilidir, dünden bu güne...

ruh körelir, gün begün geceyle

bu günden yarına, gece düşecek yine !...


gece ki, karadır kanı ;

kan damlatır durmadan beyaza !

düşerken, kara çukurlara gün

ve bir adım hep öndeyken gece

nasıl beyaza döner bu kara ?


korkuyorum ey hayat !

tut elimden, yeniden tut

dünya bu kadar çirkinken ;

bir cinnet girerken düşlerimin içine

intihar hazırlığındadır, nefessiz sabahlarım !


durmadan, dayanırken kapıma akşamlar

yıkıldı yıkılacak içimdeki mecâlsiz dayak !


konuşur mu taş duvar ?

söylese sızan acımı

hızlıca düşüyor yüreğimden hayat !

canımın yongasında, ufalanıyor sevinçlerim, toz duman

içimde bulanıyor, aynı dönen zaman...

ne zaman bitecek bilmem ki bu azap !

bu uğultu, sinsi sinsi yaklaşan

kaç rüzgârın paydası ?

vurur, yerden yere böyle

aynı dönmede zaman yine, dünden bu güne!...



Hâdiye Kaptan


c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.