kilitlemişti güya tüm kapıları
tek tek bakmıştı
ve söndürmüştü ışıkları

balkonlarda
pencerelerde
sarmaşıklarda
sadece eski haziranlardan kalan
bir tutam buz mavisi ay ışığı
ve saliselerin sesini duyuran
yalnızlığın ıssızlığı kalmıştı


zaman
zalim itiyadıyla
her şeyi
ama her şeyi geri almıştı


gönlündeki güftekâr sancılıydı
kanamalıydı
ama ağlamaklı değil
biliyordu
ağlarsa yıkılırdı


gülmeliydi aslında
yaldız yakamozlu sularda yıkamalıydı saçlarını
yıldız yıldız çakmalıydı bakışlarında inkâr kışkırtması
dost düşman inanmalıydı


hani o sevdâ yazmaktan yorgun
hasret inmeli mefluç ve müflis kalem var ya
güya güvenli bir güfteye sığınmıştı

ve hazan rengi bir sayfaya

"Hiç bitmeyecek nazlara sevdalara paydos
Hicranla geçen günlere mevsimlere paydos
Vuslat denilen bâdeyi vaadêtse de cânân
Ahd’etti gönül meylere meyhâneye paydos ...yazmıştı

ne de yanılmıştı
meğer hiç dinmemişti fırtınası
her firarında
tenine akkor mühürler basılmıştı



her gece
her şarkıda
parmak uçlarına basarak
sessizce
bir hırsız
bir mücrim gibi dolaşmıştı hatıraları


kara gecede
kara giysilerine bürünmüş hanende sancılıydı
kanamalıydı
ama ağlamaklı değil

biliyordu
ağlarsa yıkılırdı


biliyordu ki
tepeden tırnağa bir aşktı o

ve dahi
aşkı aşmıştı...


CEYDA GÖRK___21ağustos2009