ey devrân-ı mükedder

ne zaman ki örter gece yeryüzünü
selviliklerde ninni olur
toprağa karışmış nice sevdâlar


ne zaman ki uzak seyyarelerde kandiller yanar
ve solgun hüzmeleriyle kamer saçımı okşar


işte o zaman
lâcivert bir buluta düşer nikâhım
gerdeğine girerim sermestliğin
dönen seyyarelerle döner başım


bir elim öbür elime dargın
sağ gözümden sol gözüme sitemkâr’ım


dost gitti gideli sinemden
yadigâr kalsın diye cemâli
şahittir kâinat
kirpiğimi kırpmadım


nefesimle harlanan bir hayâl-i fenerdir şimdi hayatım
alazlanır da
sema döner hatıralarım


dost bunu bilmez
geri dönmez
postu öksüz kalır dergâhımın


mürşid-i aşk’ın
müride zulmettiği görülmüş müdür
bilirim
gelecektir sultanım


ne gam
hasret tak ettikçe canıma
tutarım yüzüme sırsız bir ayna
hayalinin durduğu arsız gözlerime bakarım


ve öksüz kalan tanburu alıp dizime
hem-dem ederim bestenigârı sabâ ile
her gece ağlatırım
ben de ağlarım


ah...efendim
kimseler bilmez
gittin gideli
sebeptir diye ayrılığa

elim kaleme
dudağım kelâma dargın

sağ gözümden sol gözüme
bir de sana

sitemkâr’ım...


CEYDA GÖRK___16ağustos2009/ist.