En kuytu karanlıklardan sonra bile
Bilirsin altından yapma güneşin sana doğacağını
Izdıraptan tuz buz olmuş yüreğini
Dondurulmuş umutlarını bilirsin ısıtacağını
Bembeyaz türküler söylersin o zaman
Bahar tadında mis kokulu nergizler toplarsın
Yüreğinin yemyeşil,taze kalmış bozkırlarında

Deniz kenarında umutsuzca taşlar toplayıp
Gitmek istediğin uzak diyarlar gibi
Eline aldığın taşları en uzağa atarsın tüm kuvvetinle
Sonra eline aldığın tahta parçasıyla
Bir şeyler çizersin,yazarsın kumsala
Hafif fırtınalı,zemheri bulutlu bir günde
Dalgalar alıp götürür kumsala çizdiklerini
Tıpkı hayatın senden bir şeyler alıp gitmesi gibi
Ve sonra dalgalar almasın diye
Bir kalem bir de kağıtlar tutuşturursun eline
Hayallerine,umutlarına,özlemlerine,hüzünlerine dair
Bir şeyler karalamaya başlarsın binbir ümitle

Aradan bir hayli zaman geçer dönüp bakmazsın onlara
Yıpranmıştır yapraklar arasında sararmıştır düşlerin
Günü gelince de anlarsın ki;
Düşlerin aldığın nefeste saklıymış
Kardelene sabır göstermemişsindir
Ve bilirsin ki bir çocuğun tebessümünde gizliymiş mutluluk
Bilirsin ki yakamozdaymış ayın güzelliği
Bilirsin ki baharda güzelmiş kuşların cıvıltısı
Ve yine bilirsin ki;
Sevgilinin düşler ülkesinde saklıymış
Kendine ait sandığın o koskoca yürek



Recep KARAGÖKÇE