0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1809
Okunma
Bir ağacın yaprağına tutunur önceleri
Zayıf, biçimsiz ve çaresiz bir halde
Kimse beklemez ondan yaşamındaki düşlerini
Yaşayacağı güzelliklere kendi bile inanmaz
Zamanla çıkar kozasından ilk adım heyecanıyla
Ürkerek çırpar kanatlarını sayılı günlerine doğru
Ömrünü bilmeden doyasıya geçirir günlerini
Ne kadar yaşadığı değil
Ne yaşadığı önemlidir kelebek için
Rengârenk kanatlarına gömmüştür yüreğini
Ortalığı yaşamak adına toz duman savururken
Bir muma teslim etmiştir titrek kalbini
Artık sevda bilir muma kavuşmayı
Sözünde durmak istercesine, emanetine sahip çıkmak istercesine
Yol alır mumun aydınlığına doğru
Kanatlarını yakacağını bile bile
Ömründen olacağını bile bile
Kavuşmaya çalıştığı mumun kendisini kül edeceğini bile bile
5.0
100% (2)
