Kafamda binlerce soru işareti var öylece
Geçtiğim yollarda da hiç bir işaret yok
Nereden geldiğimi bilmediğim gibi
Bilinmezlikle nereye gideceğimi de bilmezdeyim
Ne yol yoluyla gelen var benimle
Ne de gideceğim yere yol olan
Her adımda hüzün var yüreğimde
Her nefes alışımda isyan
Öyle tarifsiz bir isyan ki benimkisi
Ne düzeltebiliyorum yanılmış doğruları
Ne de vazgeçirebiliyorum benliğimi kendimden
Kararan sadece etraftaki aydınlık değil
Yürekler de kararmış,kaybolmuş yüzler
Susmak hüküm değildir bunca olup bitene
Haykırmaksa sadece kendini yakmaktır ateşlerde
Alevlenirken gözyaşılı kıpkırmızı gözler
Ağlamak kırık kalplere merhamet yağmurudur
Ne kadar usul usul esse de rüzgar
Bir fırtınadır yüreklerde esenler
Önüne gelen dalı kırar da geçer bir an
Köklerinden devirir koca koca çınarları
Çığ olup düşerken sevgilerin üzerine
Çağlatır durgun akan sayısız pınarları
Nice şiirler yazılmışken aşkın üzerine
Daha ne şiirler yazdıracaktır öfke;
Sevgiliye ceza olarak kendi üzerine!!!